Hoe verder na het overlijden van de paus?
Het is voorbij, paus Johannes Paulus de tweede is overleden en daarmee wordt een tijdperk afgesloten, waarin deze paus wereldwijd grote invloed heeft uitgeoefend op zowel religieus als politiek gebied. Het was een bijzondere paus, die enerzijds vooruitstrevend op reis ging naar de mensen toe, maar anderzijds op orthodoxe wijze vasthield aan de doctrines van de kerkelijke leer.Massaal is afscheid van hem genomen en de wereld was er getuige van. Het was een gedenkwaardige gebeurtenis, die in het kader van de Nieuwe Tijd tevens gezien kan worden als een van de laatste stuiptrekkingen van de oude kerkgeschiedenis van het vorige Vissentijdperk. Een tijdperk, waarin de kerken hun hoogtepunt van macht bereikt hebben met miljoenen volgelingen verspreid over de gehele wereld maar die nu in dit Watermantijdperk te maken zal krijgen met de steeds bewuster wordende mens, die zijn spiritualiteit op eigen wijze wil beleven.
Tweeduizend jaar geleden bracht Jezus het Christusbeginsel al naar de aarde om ons voor te bereiden op deze nieuwe tijd. Die voorbereiding was nodig, omdat de mensheid zich in de richting van het Christusbewustzijn moest gaan ontwikkelen om vervolgens in het huidige Watermantijdperk tot volledige bewustwording te kunnen komen. De boodschap van Jezus werd toentertijd echter maar door een beperkte groep mensen opgepikt, die het in een kleinschalig gebied gingen verspreiden. Het duurde door gebrek aan snelle vervoers- en communicatiemiddelen eeuwen voordat het zich over Europa verspreid had met velerlei dwalingen tot gevolg.
De geestelijkheid bedacht kerken te bouwen rondom de leer en persoon van Jezus om zoveel mogelijk mensen te kunnen bereiken met zijn boodschappen, maar ook om meer macht te verwerven. Langzaam maar zeker werd het instituut kerk door pauselijke besluiten steeds meer dogmatisch van vorm. Het gevolg was het ontstaan van een soort schrikbewind van dreiging en zondig zijn. Dit alles was in tegenspraak met de Waarheid zoals Jezus die had willen overbrengen. Angst ging regeren onder de gelovigen en de mens werd steeds meer zondig bevonden en opgezadeld met diepe schuldgevoelens. God werd volledig buiten de mens geplaatst en werd afgeschilderd als de rechter die oordeelde en veroordeelde. Hemel, hel en vagevuur waren de vooruitzichten na de dood en een bijbel vol met verkeerde interprestaties van oorspronkelijke teksten bracht de gelovigen vaak tot wanhoop over hun leven en hun lot na de dood.
Dit alles kon plaatsvinden, omdat de massa nog onbewust was en niet in staat te zien wat er werkelijk gaande was. Begrijpelijk, omdat evolutionair gezien de mens in zijn ontwikkeling niet zover was gevorderd. We leefden in het Vissentijdperk nog volop in de dualiteit van het aardespel, waarin we onze ervaringen als ziel door incarnatie op kwamen doen.
Dit polariteitbeginsel versterkte de tegenstellingen, waarin goed en kwaad elkaars tegenpolen vormden. In ons bewustzijn werd goed en kwaad als overtuiging opgeslagen. De kerken deden daar een schepje bovenop door overal etiketjes van goed en kwaad op te plakken. Vanuit deze doctrines groeide ook de rol van het kwaad, waarvan de duivel het symbool werd. God en de duivel als meesters van goed en kwaad beheersten lange tijd in deze vorm ons leven.
Nu, in deze Nieuwe Tijd, hebben we ons als mens voldoende ontwikkeld om de veranderingen in bewustzijn van dit nieuwe tijdperk mogelijk te maken. De aarde gaat veranderen op energetisch vlak en wordt verhoogd in haar trillingsfrequentie. Daarmee verschuift ook de sluier van vergetelheid die over ons bewustzijn heen lag. We mogen ons weer bewust worden van onze ware identiteit en een nieuwe werkelijkheid van leven ingaan. Onze visie verandert op velerlei gebieden van het leven. God wordt niet langer buiten onszelf gezocht, we zijn ons steeds meer bewust van onze eigen goddelijke kern, ons Hogere Zelf. God wordt niet langer gezien als de rechter, maar zal worden ervaren als de alles bezielende kracht van licht en liefde, die al wat leeft heeft voortgebracht. De duivel zal een hersenschim blijken te zijn, door onszelf vanuit het dualisme bedacht. De scheiding tussen goed en kwaad zal plaatsmaken voor het principe van eenheid in liefde.
Er is in werkelijkheid in het universum geen scheiding tussen goed en kwaad, tussen God en de duivel. Dat is een door onszelf geschapen illusiebeeld, dat ons parten heeft gespeeld in onze werkelijkheidsbeleving.
Deze en nog vele andere, nieuwe inzichten die de mens in deze tijd bij toenemende bewustwording zal verwerven, leggen tevens een tijdbom onder het voortbestaan van de huidige kerkgenootschappen. De steeds bewuster en mondiger wordende mens zal door de toevloed aan informatie hierover via het internet of andere media, zorgen voor het einde van de huidige kerkelijke vorm. De overleden paus kan gezien worden als wellicht een van de laatste kerkvorsten van de oude leer. De discussie zal nu zeker na zijn dood oplaaien en de veranderingen in de positie en het functioneren van een nieuwe paus zullen niet kunnen uitblijven. Ook de oude dogma’s zullen tegen het licht gehouden moeten worden en aangepast aan deze Nieuwe Tijdsgedachten. Starheid van het kerkregiem zal de afbraak van het kerkelijk imperium alleen maar versnellen. Spiritualiteit zal een totaal nieuwe plek en invulling gaan krijgen in onze samenleving. De nieuwe paus zal hiervoor open moeten staan en modernisering in het instituut kerk aan moeten durven brengen. Dan zal hij als een goed leider de gelovigen kunnen begeleiden op weg naar de nieuwe spiritualiteitbeleving inherent aan de ontwikkelingen van bewustwordingsprocessen op aarde.
Angel
Tags: dualisme, duivel, God, kerk, Paus, spiritualiteit, Vissentijdperk, Watermantijdperk
