Wie vertelt wie wat?
Wat zijn we toch allemaal veel aan het luisteren naar anderen, dit is wat ik graag kwijt wil en opmerk. Hoe zou dat toch komen, dat we het belangrijker vinden wat een ander vindt van iets wat je bezig houdt, of van hoe jij het een en ander zou moeten zien of aanpakken?
Nu ben ik jullie natuurlijk ook iets aan het vertellen, het enige verschil is dat ik en dat is mijn intentie, jullie vrij laat wat je ermee doet. Ik motiveer jullie juist om alles wat ik zeg te toetsen aan je gevoel en ben je het er niet mee eens, prima. Ik probeer alleen, zoals eerder gezegd, mensen te prikkelen om vele dingen aan het licht te brengen die anderen maar als vanzelfsprekend ervaren en die bij vele mensen niet worden opgemerkt.
Wat is er nu naar mijn gevoel aan de hand? Ik voel en merk op dat velen vragen hebben en de antwoorden buiten zichzelf zoeken. En waarom hechten wij zoveel waarde aan het antwoord van een ander, in plaats van aan het antwoord van jezelf? Wist je dat als je stil bent van binnen en dat vergt soms enige oefening in deze tijd, je alle antwoorden kunt vinden in jezelf. Te mooi om waar te zijn is het niet!
Nu wil ik graag wat dieper in gaan op waarom mensen zo graag luisteren naar het advies of de mening buiten henzelf. Mijn conclusie is het volgende: Velen zijn hun gevoel van eigenwaarde verloren en daarbij het contact met hun eigen gevoel, ze zijn gaan twijfelen over wat ze als eerste impuls binnen krijgen, terwijl dat nu juist vaak het beste antwoord is op de vraag die je hebt. Wat je als eerste te binnen schiet is je gevoel die spreekt en voor mij heeft die altijd gelijk.
We ondergaan met zijn allen een groot bewustwordingsproces en veel oud leed komt tevoorschijn om opgelost te worden zodat we onszelf kunnen schonen. We zijn vandaag de dag gewend om veel te denken en te lezen en ons te verdiepen in allerlei zaken die uiteindelijk alleen maar meer vragen oproepen. Maar hoe scheiden we het kaf van het koren? Er zijn tegenwoordig zoveel boeken over bewustwording geschreven, zoveel artikelen in bladen, er zijn workshops om in een weekend alles op te lossen of je te vullen met allerlei hoogwaardige energieën! Wat een toestanden, waar zijn we in godsnaam in verzeild geraakt, dat we onszelf daar zo instorten en alle antwoorden buiten onszelf proberen te vinden?
Wat zou je nu werkelijk kunnen helpen om de antwoorden in jezelf te vinden? Terug naar je eigen gevoel gaan, jezelf vragen stellen en vertrouwen op je eerste impuls. Het voor mogelijk houden dat sommige lieden en daar bedoel ik ‘de weldoeners’ mee, de zogenaamde hulpverleners, ook vanuit een motief kunnen handelen van: kijk mij eens fantastisch werk doen, een vorm van aandacht willen voor zichzelf en zichzelf graag op een voetstuk zien. Mensen zouden zich eens veel meer de vraag moeten gaan stellen; wat is de intentie van deze persoon, heeft hij of zij het echt goed met me voor of zit er iets anders achter, een motivatie van bijvoorbeeld afhankelijkheid creëren bij degene die hulp vraagt, of uit zijn op eigen aanzien of macht? Daarnaast zijn er natuurlijk nog de hulpverleners die zich niet eens bewust zijn van hun eigen intentie.
Het is zo’n bevrijding als je erachter komt dat je in je diepe gevoel de antwoorden vindt op je vragen. Een van de voorwaarden om bij het antwoord in je diepe gevoel te komen, is ook weer je eigen motivatie. Wil je echt een eerlijk antwoord in jezelf vinden over dat wat jezelf bezig houdt? Je zou het anders vanuit je wensgedachten kunnen gaan invullen. Daarnaast is het ontzettend belangrijk om al het gevoel lekker te laten stromen. Je uiten, je emoties uiten, zo puur als een kind dat doet, zorgt ervoor dat je rust hebt en alles lekker opgeschoond blijft. Er is met name in de westerse wereld en ook in Nederland nog een enorm taboe op je vrij kunnen uiten, daar is nog een heleboel meer over te vertellen, maar dat laat ik graag over voor een andere column. Vooralsnog wens ik iedereen veel wijsheid en plezier in het vinden van de antwoorden in zichzelf.
Marjon
Tags: bewustwording, gevoel, waarheid, weten