Een nieuwe visie op dementie
Het thema dementie staat momenteel volop in de belangstelling. In de gezondheidszorg maakt men zich zorgen over het toenemende tekort aan verpleegplaatsen om deze mensen te kunnen opvangen en te verzorgen. Er is kritiek op de wijze van hulpverlening en de overheid genereert te weinig geld om nieuwe huizen te bouwen. Voor de toekomst een zorgelijke ontwikkeling omdat volgens de prognose het aantal dementie patiënten alleen maar zal toenemen.Vanuit de visie van deze Nieuwe Tijd kunnen we dementie in een ander perspectief gaan plaatsen. We kunnen naast de huidige benadering de dieper achterliggende energie opsporen en meer te weten komen over de oorzaken ervan. Meer helderheid hieromtrent kan tevens tot meer begrip en wellicht tot preventie leiden.
Wat houdt dementie in en hoe wordt dit verschijnsel veroorzaakt?
Dementie is kort gezegd het verval van hersenfuncties. Dit proces kan zich inzetten als de zin van het leven bij iemand verdwijnt. Als hij niet meer weet hoe het verder moet en het leven erbij laat zitten. Dat het veelvuldig voorkomt toont aan dat veel mensen het moeilijk hebben in hun leven. Ze zijn de zin van hun bestaan kwijt geraakt en hebben het leven opgegeven. Dientengevolge verworden ze tot hopeloze gevallen, die alle verantwoordelijkheid onbewust uit handen hebben gegeven. Ze willen het niet meer meemaken, niet meer aanwezig zijn. Alleen nog leven voor het moment, dat is veilig en handig en hoef je je geen zorgen meer te maken of moeilijke zaken in je leven te ervaren. Dit kan zich op verschillende wijze manifesteren en ook de mate waarin de dementie zich ontwikkelt kan per individu verschillen. Het is onmiskenbaar een vlucht uit het leven. Deze mensen maken zichzelf uiteindelijk ontoerekeningsvatbaar.
De oorzaak zal door de reguliere geneeskunde niet gevonden worden, omdat dit niet wetenschappelijk benaderd kan worden.
De ziekte, het proces, is onomkeerbaar. De geest is sterk gericht op terugtrekken uit het leven en er start daadwerkelijk een proces van verval van functies in de hersenen. Dat verval doorbreekt vele patronen van het denken, het maakt geen verbindingen tussen de diverse functies meer aan, maar verstoren die juist. Daardoor sterven vele cellen af, vallen mechanismen uit en zijn mensen daardoor verworden tot een soort kasplantjes, die alleen af en toe een heftige emotie laten bovenkomen zonder kop of staart.
Het is triest maar waar. Deze mensen hebben dit proces van aftakeling zelf veroorzaakt op onbewust niveau. Het leven was hen te zwaar geworden en dit vormde een mooie vluchtroute om voor je te laten zorgen. Eigenlijk zegt de ziel: ik vind het leven niet meer leuk, ik wil geen zorgen meer aan mijn hoofd hebben, ik kan het niet meer verdragen.
Ze zijn een positieve kijk op het leven verloren, zelfs de partner raakt uit beeld en wordt niet meer als zodanig gezien door de demente mens. Het is eigenlijk een soort wanhoopsdaad van het onbewuste van deze mens om het leven niet meer in volle omvang te hoeven meemaken en er in plaats daarvan volledig voor hem of haar wordt gezorgd.
Er zijn vele vormen van dementie waarvan de ziekte van Altzheimer de ergste en meest bekende vorm is.
Deze vormen van dementie zijn niet met medicijnen te verhelpen, al denken vele artsen daar soms anders over. Van belang is altijd kritisch te blijven in dit opzicht en je gevoel te raadplegen of medicatie gewenst is.
Zoals gezegd is de ziekte van Altzheimer de ergste vorm, het volledig terugtrekken uit het leven. De ziel heeft het leven al vaarwel gezegd en dobbert wat rond en voelt zich nu veilig. De ziel zit nog wel gewoon in het lichaam, maar heeft een manier gevonden om de zware last van het leven niet meer te hoeven dragen. Hij sluit zich af van de impulsen van buitenaf. Hij is als het ware de weg kwijt. Alleen het moment bestaat nog. Dit is ook een vorm waarin je kunt leven. Het geeft de patiënt meer rust en veiligheid, alhoewel hij alle banden verbroken heeft en dus als het ware het kind met het badwater heeft weggegooid.
Het is een rigoureuze aanpak van het onbewuste om het werkelijke leven te stoppen. Het maakt deze mens afhankelijk van anderen, het legt de zorg voor zichzelf bij anderen.
Je kunt het een vorm van fatalisme noemen. Ze vinden alles best als zij maar buiten schot blijven en niets aan hun hoofd hebben. Dit brengt toch een bepaald geluksgevoel bij hen teweeg, alles beter dan in het volle leven te moeten staan met alle verantwoordelijkheden van dien. Ze zijn vaak in zichzelf gekeerd, leven in hun eigen binnenwereld en doen alleen wat ze moeten doen. Er gaat in hun functioneren veel mis omdat ze de bedrading in hun hoofd als het ware hebben verstoord of doorgeknipt. Ze zijn daardoor als een soort ongeleid projectiel in hun handelen geworden. Ze hebben de controle verloren. Soms komt er bij hen nog een impuls uit het verleden boven, een drang die diep in hun geheugen zat ingeprent b.v. vroeg opstaan om naar hun werk te gaan. Hun cellen weten niet beter dan dit patroon te willen leven. Ook emoties als blijdschap of verdriet over iets dat diep in hen verscholen zit kunnen gemakkelijk tevoorschijn komen. Ze worden weer als een kind in hun gedragingen, maar zonder ervan te kunnen leren. De hersenfuncties zijn verstoord geraakt omdat de persoon in kwestie dit onbewust zo wilde. Ze zijn eigenlijk best blij met hun gecreëerde situatie. Ze weten niet beter meer als dat dit hun leven is, afgesneden van de buitenwereld, zonder eigen structuur, verantwoordelijkheid en inzicht. Ze willen zo gemakkelijk mogelijk, zonder zorgen het leven door. In feite hebben ze alle problemen in hun leven op deze manier weg willen halen, zich af willen scheiden op een manier die onomkeerbaar is.
Tot dit alles is de mens zelf in staat. Alles kan een mens creëren in het onbewuste om vluchtroutes te ontwikkelen voor bepaalde levenskwesties en dit is er een van. Het is interessant te weten dat je via je onbewuste allerlei blokkades kunt creëren zonder daar bewust weet van te hebben. Je kunt het natuurlijk niemand kwalijk nemen. Het is niet een kwestie van een schuldvraag, maar een manier die het onbewuste uitgekozen heeft om de onmacht om het leven te leven te helpen verzachten of op te lossen. Deze mensen zijn het zich vaak niet eens bewust. Met een liefdevolle houding van begrip en respect kunnen we deze mensen het beste benaderen, begeleiden of verzorgen.
Hoe kunnen we deze ziekte voorkomen?
Dat is een moeilijke zaak, omdat mensen dit proces van afbraak in zichzelf langzaam opbouwen zonder dat ze dit zelf in de gaten hebben of de omgeving dit opmerkt. Het is een proces dat er langzaam insluipt. Je kunt het een soort incubatie periode noemen voordat de symptomen zichtbaar worden en dan is het eigenlijk al te laat. Eerst heb je bedacht van je te zware leven en zorgen af te willen komen en heb je er meer dan genoeg van en er geen zin meer in je leven nog op die manier vol te houden. Het speelt zich af in je gevoel, in je onbewuste waarin je ziel haar besluiten kan nemen en in het fysiek tot uitdrukking kan laten komen middels het aantrekken van ziekten, ongelukken enz. Je kiest er voor het allemaal bewust niet meer te hoeven weten of te ervaren. Je kunt het zien als een vervroegd afsterven van de geest door terugtrekking uit het bewuste leven. Op die manier kan de mens zelf bepalen hoe het leven zal verlopen, al gebeuren deze zaken meestal op onbewust niveau. Feit is dat we alles zelf doen en er niemand of iets de schuld van kunnen geven. Ook erfelijke factoren zijn slechts een indicatie dat je er gevoeliger voor bent, maar je hoeft het daarom niet te krijgen. Het hangt voornamelijk van je eigen levensinstelling af. Bewustwording kan je helpen jezelf op dit gebied beter te leren kennen.
Wat kun je doen om gezond te blijven?
Wat je kunt doen is je gedachten, overtuigingen en gevoelens over je leven goed in de gaten houden en te proberen met een zo’n positief mogelijke instelling in het leven te staan en zoveel mogelijk dingen te doen die je plezier geven. Laat het leven stromen en blijf meedrijven met die stroom zonder je zorgen te maken, wetend dat alles altijd goed is zoals het is. Leer jezelf en het leven te vertrouwen en je eigen hemel op aarde te scheppen. Weet dat waar je op gericht bent je dat ook zult aantrekken. Ga de weg van bewustwording en gebruik de liefdeskracht om jezelf te helen.
Juist voor de generatie vijftigers van nu een punt van aandacht. Uit onderzoek is gebleken dat er 1 op de 15 mensen van boven de 65 jaar en 1 op de 4 mensen van boven de 80 jaar aan dementie zullen gaan lijden. Wellicht kan door bewustwording van de oorzaken van deze ziekte dit percentage aanzienlijk dalen. Met al reeds bestaande technieken kan het onbewuste geschoond worden en kan desgewenst nieuwe programmering van je gedachtes en overtuigingen plaatsvinden.
In deze Nieuwe Tijd is een nieuwe visie op ziekzijn onlosmakelijk verbonden met de bewustwordingsprocessen zoals deze zich op aarde voltrekken. We zullen steeds meer onze verantwoordelijkheid voor onszelf nemen en daar hoort ziekzijn ook bij. We zullen ook steeds meer zelf ons genezingsproces ter hand nemen, omdat we beseffen dat het antwoord op het signaal van de ziekte in onszelf gevonden kan worden, waardoor genezing plaats kan vinden. In mijn boeken ” Anders ziek in de Nieuwe Tijd” en het “Werkboek van de Nieuwe Tijd” kun je hier uitgebreid over lezen en vind je handvatten om er zelf mee aan de slag te gaan.
Angel
Tags: dementie, fatalisme, geestelijke blokkades, geheugen, gezondheidszorg, Nieuwe Tijd, positieve instelling, ziekte van Altzheimer