Wie ben ik?
Op het eerste gezicht wellicht een vreemde vraag, maar toch wordt hij door menigeen gesteld.
Hoe was tot voor kort onze gedachtegang hierover? Aanvankelijk dachten we dat we ons lichaam waren, een lichaam voorzien van een bepaalde persoonlijkheid. Die persoonlijkheid kwam voort uit het genenpakket van onze ouders, die daarmee min of meer hoofdverantwoordelijk waren voor de persoonlijkheid die we waren geworden. Onze opvoeding voorzag in de ontwikkeling van onze normen en waarden, al of niet voorzien van een religieuze stempel. Aan het eind van ons leven gingen we dood en kwamen we boven in de hemel, hel of ergens daar tussenin terecht. Als persoon waren we het product van onze ouders en culturele achtergrond, waarmee we het moesten doen.
In deze Nieuwe Tijd waarin we veel meer informatie over onze werkelijkheid hier op aarde tot onze beschikking krijgen, is dit beeld van onszelf sterk veranderd. Als we in beschouwing nemen dat we als ziel niet een maar vele levens hier op aarde geleefd hebben, dan kunnen we concluderen dat onze huidige persoonlijkheid gevormd is uit de optelsom van ervaringen uit de andere levens en dat het genenpakket van onze ouders slechts een toegevoegde waarde behelst. Die toegevoegde waarde bestaat uit het mogelijk maken om in een fysiek lichaam met bepaalde kwaliteiten (genen van ouders) onze voorgenomen lessen en ervaringen in dit leven op te doen. Onze ouders zijn dus onmisbaar als schakel voor de incarnerende ziel in een fysiek lichaam en voor zijn lesmateriaal ( de meegekregen genetische eigenschappen van de ouders).
Onze ziel komt bij zijn geboorte met een eigen plannetje voor dat leven naar de aarde en probeert dit gedurende zijn leven waar te maken. Zo’n plannetje is voor iedere ziel verschillend. Dit verklaart waarom kinderen uit hetzelfde gezin, met dezelfde opvoeding, heel verschillend van karakter en levensweg kunnen zijn.
Het bestaan van vele levens impliceert tevens dat we niet echt dood gaan en dat onze overgang en verblijf in de bovenwereld ook anders verlopen dan we dachten. Maar er is meer. We hebben niet alleen een fysiek lichaam maar ook een aura, die uit verschillende fijnstoffelijke lichamen bestaat. Die aura is buitengewoon belangrijk, want daarin zijn vele energieën uit het heden en verleden opgeslagen. Bovendien vormt het onze persoonlijke ruimte waarmee we ons bewust kunnen profileren naar de buitenwereld of ons ervan af kunnen sluiten. Ons leven wordt plots veel boeiender als we ons van dit alles bewust worden.
We worden vast nog nieuwsgieriger als we ons realiseren dat we als ziel een goddelijk wezen zijn met goddelijke kwaliteiten. De drang om antwoord op onze levensvragen te vinden wordt sterker naarmate we ons bewust worden van onze mogelijkheden die antwoorden in onszelf te vinden.
In de Nieuwe Tijd worden ons de sleutels tot zelfontplooiing aangereikt in de vorm van bewustwording, leren luisteren naar ons gevoel en het herstel van het gebruik van de liefdeskracht. We leren zelf de verantwoordelijkheid voor ons leven te nemen en de kennis over onze ware identiteit terug te vinden. Het wordt een interessante ontdekkingstocht binnenin onszelf, waarbij onze unieke weg zichtbaar zal worden.
Onze rugzak aan ervaringen, maar ook met belemmeringen kan stap voor stap onderzocht worden. We kunnen onze ballast afwerpen, zodat we uiteindelijk ons ware zelf weer worden. We kunnen terugkeren naar onze goddelijke status en gebruik leren maken van onze goddelijke vermogens. Op die manier zal de Christus, de liefdeskracht pur sang, in ons herboren worden en zal de illusiewerkelijkheid van weleer verdwenen zijn.
Alle vragen over wie ben ik zullen dan beantwoord zijn in het ene zinnetje; IK BEN.
