Kerncentrales wel of niet?
Na de aardbeving en tsunami in Japan komt na het leed wat het teweeg bracht de vraag op; in hoeverre kunnen we de Japanse autoriteiten vertrouwen als het gaat om de rampen in de kerncentrales? Waarom zeg ik dit? Omdat het de moeite waard is niet alles te geloven.
Alleen om de reden dat de regering en de verantwoordelijken voor de energievoorziening in Japan de noodzakelijke rust onder de bevolking willen bewaren heb ik begrip voor hun keuzes. Weet dat zij hem knijpen en niet weten wat te doen als het gehele Japanse volk onder invloed komt van nucleaire straling. Dit is wel het meest gevoelige onderwerp wat maar besproken kan worden. Wat te doen in het geval dat de aarde weer te maken krijgt met nucleaire straling?
Misschien, ja heel misschien, loopt het met een sisser af. Of komt er nog een staartje? Moeten we nog leren met radioactiviteit om te gaan, ondanks de vele voorzorgsmaatregelen en back-up systemen in Japan. Waarom kiezen we toch voor kerncentrales, ondanks dat wij allemaal weten dat er vele gevaren in schuilen. We hebben hier niet eens te maken met de problematiek rondom het radioactieve afval, maar met de verwoesting door natuurgeweld van verschillende kerncentrales. Ik denk dat het gewoon eens finaal fout moet gaan om daarna definitief te kiezen voor alternatieve energiebronnen. Ja, welke dan? Hoor ik iedereen zeggen. Ik voel en ik weet dat er een nieuwe energiebron gaat komen en dat is niet zo ver meer weg.
Waarom moet het soms fout gaan? Waarom moeten wij leren om meer ontzag en respect voor moeder aarde te hebben? Zijn wij op dit moment de aarde niet op een verschrikkelijke manier aan het uitbuiten. Dachten jullie nou echt dat de aarde dit allemaal kon verwerken, uitgaande dat de aarde een eigen bewustzijn heeft? Denken jullie nou echt dat alles op toeval gebaseerd is? Jullie weten toch dat deze tijd ‘de Nieuwe Tijd’ genoemd wordt, waar alles op de schop gaat en dan bedoel ik alles wat niet werkt of goed is voor een mens en in dit geval ook voor de aarde? Dacht je nu werkelijk dat de aarde deze radioactiviteit kon verwerken en dat de aarde niet al een heel lange tijd zucht onder de hoeveelheid radioactiviteit? Jullie weten toch dat er schoonschip wordt gemaakt op elk terrein? Jullie weten toch dat er ons nog heel veel te wachten staat? En dat dit helemaal niet erg gevonden hoeft te worden als we de slachtoffers van deze rampen buiten beschouwing laten? Dat we uiteindelijk een andere leefvorm gaan krijgen die veel meer bij ons hoort in plaats van al die technologische hoogstandjes?
Waar wil ik naar toe? Gewoon naar wat er werkelijk aan de hand is. Je zou deze ramp in Japan kunnen scharen onder het Emmageddon. Wat is het Emmageddon dan? Het schoonmaken van de aarde en dat gebeurt door opschudding van de aarde in de vorm van aardschokken, vulkaanuitbarstingen, orkanen en dergelijke.
Waarom ik hier een column over schrijf is voor mij duidelijk, ik wil iedereen ervan vergewissen dat het bij de tijdsgeest hoort. Rondom 2012 is er al veel voorspeld, maar het is onmiskenbaar dat we nog veel meer opschoningen in wat voor vorm ook zullen krijgen.
Dat dit een vast gegeven is, is voor mij duidelijk. Het maakt mij ook duidelijk dat er andere keuzes gemaakt moeten worden als we de aarde leefbaar willen houden. Kernenergie is niet de oplossing van het energieprobleem. De eerste oplossing is minder energie gebruiken en op zoek gaan naar alternatieve energiebronnen. Wat mij betreft hebben we nog lang niet de zon met zijn liefdevolle straling volledig benut. Ja, zelfs in ons landje gaat het klimaat anders worden. Laten we het een zegen noemen dat de aarde opwarmt. Het is in de geschiedenis van de aarde nooit anders geweest dat het klimaat van tijd tot tijd veranderde, waarom nu dan niet.
Als we nu eens over ongeveer een jaar in een subtropisch klimaat glijden, dan zijn er vele mogelijkheden om de zonne-energie te gaan benutten. Ik voorspel je dat we binnen een paar jaar hebben gevonden hoe we aan onze energievraag kunnen voldoen. Dit doe ik alleen maar met mijn gevoel die mij nog nooit in de steek heeft gelaten.
Als we nu alle problemen, onthullingen, rampen in deze komende tijd eens anders gaan beschouwen en er naar kijken met de gedachte dat het heerlijk opschoont, dan kunnen we daarna een nieuwe vorm van leven met elkaar afspreken waar het veel beter toeven is op deze aarde. Want laten we eerlijk zijn; zijn we nu zo tevreden met hoe het nu werkt? Zouden we diep in ons hart niet meer menselijkheid en gevoel willen voelen? Hebben we eigenlijk wel al die multinationals wel nodig? Zouden we niet liever alle producties kleinschaliger maken en een directere betrokkenheid hebben op alles wat er geproduceerd en beslist wordt buiten ons om? Zouden we dus niet blij moeten zijn met de opschoning van de aarde om daarna andere, betere keuzes te maken waar we allemaal gelukkig mee zijn?
Ik ben met deze column maar eens begonnen om anders te kijken naar de wereld om ons heen. Ik voel en ik weet dat alles anders gaat worden en dat er eerst opschoning nodig is, maar ook inzicht dat het niet langer zo kan. Daarna gaan we met zijn allen een andere wereld scheppen, waar we zelf beter tot ons recht komen en liefde en respect voor al wat leeft onze leidraad is.
Rein Feenstra
Tags: aardbeving, Emmageddon, Japan, klimaatverandering, mulitnationals, nucleaire straling, radioactiviteit, tsunami, vertrouwen, zon
