Wat wil ik met mijn leven?
Is dit wat ik wil, leven zoals ik nu doe? Er zullen velen zijn die zich in deze tijd deze vraag stellen, maar luisteren ze dan ook goed naar het antwoord en hebben ze de moed om stappen te ondernemen om hun leven anders te gaan invullen als dat beter voor ze voelt?
Veel mensen blijven hangen in; ja, maar jij kan dat wel, maar bij mij is dat heel anders. Hoezo anders? Waarom kun jij je leven niet zo vormgeven als je zelf wilt? Natuurlijk zeg ik niet dat alles vanzelf gaat of dat het gemakkelijk gaat als je nieuwe keuzes maakt, je weegt met je gevoel de dingen af en dat betekent dat je soms van dingen, mensen, situaties, je werk of whatever afstand moet doen. Uiteindelijk krijg je daar wel een tevreden en beter gevoel voor terug. Dat alles ineens perfect is nee of eigenlijk ja en nee. Je accepteert de consequenties die bij een bepaalde keuze horen. Dat je bepaalde mensen minder ziet bijvoorbeeld, omdat dat beter voelt.
Je komt op voor jezelf. Ik zeg maar weer eens; jij bent de enige die verantwoordelijk is voor jouw geluk, jij bewaakt jouw grenzen, jij bepaalt wie er met jou om mag gaan en op welke manier. Uiteindelijk wil iedereen dat er met hem of haar op een respectvolle en fijne manier wordt omgegaan. De enige die dat kan bepalen ben jij. Denk je; ach het is wel goed dan lopen ze maar een keer over me heen, ik overleef het wel, ik zie ze daarna toch een tijdje weer niet. Dan zegt mijn gevoel; ‘WAT!’ ‘Dat kan toch niet, vind je jezelf zo weinig waard!’
Vaak hebben mensen niet eens meer in de gaten dat er over ze heen wordt gelopen en zijn ze zich er zelfs naar gaan gedragen. Iemand anders, bijvoorbeeld een fijne partner of goede betrokken vriend of collega, kan deze gedupeerde persoon er dan bewust van maken. Dan nog is er vaak ongeloof en een vorm van bagatelliseren van; joh dat valt wel mee, het mag allemaal bestaan.
BESTAAN ?! Als er niemand een keer iets zegt tegen deze mensen die het slecht voor hebben met hun medemens of ze nu bewust of onbewust zijn van hun gedrag, maar van mij mag je er vanuit gaan dat ze zich negen van de tien keer bewust zijn, dan zou er toch helemaal geen groei of verandering mogelijk zijn? Is het niet juist dat je niet alleen jezelf een grote dienst bewijst, maar ook de persoon tegenover je door jouw ruimte en jouw manier van zijn op te eisen en de ander daarnaast de mogelijkheid te geven tot groei en inzicht te komen?
Als er sprake is van langdurige gedragspatronen, binnen bijvoorbeeld families waarbij ieder wezen zijn rol en zijn plek heeft, dan is het voor sommigen vaak moeilijk om hun eigen rol anders te gaan bezien als er iemand binnen de familie is gegroeid en een nieuwe rol heeft verworven. De andere familieleden zouden zich dan moeten aanpassen en kunnen het fijn hebben als ze willen of ze blijven hangen in het oude en dan verandert er niets.
We moeten met zijn allen weer eens iets durven vinden. Wie durft er nog iets te vinden?
Wat je met name in de spirituele wereld hoort is; ‘alles is liefde, alles mag bestaan of die belachelijke woorden uit de bijbel van Jezus, de andere wang toekeren als iemand je slaat! Hieruit blijkt al dat de bijbel vervalst moet zijn. Heb je dan zo’n lage eigenwaarde? Je moet voor jezelf opkomen, het is een must, jij kunt jezelf alleen het allerbeste gunnen en het mooie is dat als je dat voor jezelf besloten hebt, dan zul je ook andere ervaringen aantrekken, namelijk mensen die ook het beste met je voor hebben.
Het is aan jou om jezelf iets waard te vinden!
Marjon van Vliet
Tags: bijbel, eigen verantwoordelijkheid, eigenwaarde, geluk, keuzes maken