Siamese tweelingen scheiden of niet?
De laatste tijd komen Siamese tweelingen nog al eens in het nieuws, vooral als chirurgen weer een poging doen ze te scheiden van elkaar met soms een fatale afloop voor een of beide van de met elkaar vergroeide kinderen. Het is een ingewikkeld vraagstuk hoe het toch zover kan komen dat twee lichamen op een bepaalde manier met elkaar vergroeid zijn geraakt en daarbij komt de vraag op of de tweelingen al of niet gescheiden moeten worden met alle risico’s van dien.
Hoe ontstaat een Siamese tweeling en waarom vindt deze vergroeiing plaats?
Het ontstaan heeft te maken met een speling van de natuur die misvorming bij de geboorte tot gevolg heeft. Het is geen toeval, maar een speling van het lot. Zoals alle zielen zelf kiezen hoe, waar en bij wie ze ter wereld komen, kiezen deze zielen hierbij de vorm van een Siamese tweeling om op die manier de kans te hebben in dit leven te leren beter met elkaar om te gaan, elkaar te leren verdragen onder alle omstandigheden. Je ziet dat er altijd manieren te bedenken zijn om ervan te leren. Er zijn vele manieren om zielen bij elkaar te brengen en te leren. De zielen van een Siamese tweeling zijn vaak op allerlei gebieden al heel erg met elkaar vergroeid geraakt in eerdere levens. Deze vorm van fysieke vergroeiing is als het ware door deze zielen zelf aangetrokken om op die manier heel dicht bij elkaar te verblijven bij alles wat ze doen. Daarom is het eigenlijk niet gepast om deze zielen letterlijk en figuurlijk uit elkaar te halen. Ze hebben er immers zelf voor gekozen hun levens op deze wijze gezamenlijk te leven en dit is dus precies zoals zij dit wensten. Vanuit een hoger perspectief gezien is het dan ook niet aan de mensheid of aan artsen hier iets aan te veranderen.
Tijdens de celontwikkeling na de bevruchting worden bepaalde cellen als het ware automatisch naar elkaar toegetrokken en vergroeien met elkaar, omdat dit de wens is van de incarnerende zielen.
Het is voor ons mensen haast niet voor te stellen dat zielen dit zelf zo willen, maar weet gewoon dat alles mogelijk is en alles in elke vorm geleefd kan worden. Het is vanuit deze visie gezien dan ook niet het recht van artsen hen te scheiden, ze zouden eerder de wens van deze zielen moeten leren respecteren. Deze zielen dragen bewust de lusten en de lasten van een dergelijk leven. Zij hebben zichzelf gedwongen samen zo te leven, zelfs door fysiek met elkaar vergroeid te zijn en sommige vitale delen van het lichaam te moeten delen, zodat ze niet zomaar gescheiden kunnen worden. Dit is in feite dus de uitdrukkelijke wens van deze zielen zelf.
Na een dergelijk leven zullen deze zielen waarschijnlijk niet nogmaals voor deze vorm kiezen, meestal is het dan voldoende ervaren om zo te leven en hebben ze hun lering eruit gehaald.
Wat is de houding van de artsen in het algemeen?
De meeste artsen zijn vooral gericht op het technische gedeelte van de operatie en zijn van mening dat je alleen gelukkig kunt zijn in maar één lichaam. In vraaggesprekken met opgroeiende en volwassen Siamese tweelingen zelf blijken ze meestal heel gelukkig te zijn en tot een redelijk normaal bestaan in staat. Ze ondernemen veel en ontwikkelen zich door scholing en het kiezen van een beroep. Sommigen trouwen zelfs met een normale man! Artsen redeneren vaak vanuit wetenschappelijk oogpunt en passen hun bevindingen op een uniforme manier toe. Zij leggen hun maatstaven daarmee op aan anderen. De omgeving speelt ook een belangrijke rol. Mensen in de omgeving van Siamese tweelingen, waaronder de ouders, hebben er vaak meer moeite mee dan de tweeling zelf. Een mens is er veelal nog niet aan toe deze vorm van geboren worden op een andere manier te gaan bekijken en in principe alle leven te leren respecteren.
We kunnen de volgende zaken eens nader beschouwen en tot ons door laten dringen:
Niets in het leven is toeval en alles in het leven is gewenst en zelf gecreëerd. Al het geboren leven ligt ten grondslag aan de keus van de ziel zelf. Alles gaat zo die moet gaan. Het is de Intelligentie van het leven zelf, die hier achter zit en bepaalt wat uiteindelijk bereikt wordt. Tezamen met het karma van de ziel worden keuzes gemaakt voor het aankomende leven en uitgekozen in welke staat het lichaam geboren zal worden. Het staat dus al van tevoren vast of voor een gezond dan wel gehandicapt lichaam gekozen wordt om in dat betreffende leven de gewenste lessen te leren en hierbij de nodige ervaringen op te doen. Hetzelfde geldt voor geestelijke handicaps. Afbreking van zwangerschappen betekent dan ook een gemiste kans voor deze zielen. Deze zielen zijn dan in zo’n geval erg teleurgesteld. Velen kiezen juist voor deze vormen van handicaps om in stilte buiten het normale leven te kunnen leven en om hun liefde te leren geven. Het is vaak de keus van de ziel iets te kunnen betekenen in het in praktijk brengen van liefde. Ouders kunnen zich in een dergelijk geval geen lievere kinderen wensen. Denk maar eens aan kinderen met het syndroom van Dow. Het is zelfs van groot belang voor de verspreiding van de liefde onder de mensen en de ontwikkeling evolutionair gezien van de mens zelf, dat bijvoorbeeld deze laatst genoemde groep kinderen geboren worden.
Hoe nu verder?
In deze Nieuwe Tijd zal men meer en meer open gaan staan voor de wetenschap dat zielen zelf hun vorm van leven kiezen met zelf daarvoor uitgekozen ouders. Ook voor de ouders liggen er lessen te leren in het begeleiden en verzorgen van kinderen met een handicap. Een andere kijk op het krijgen van een kind en een andere houding van de medici is dan ook wenselijk. Het leven is niet volmaakt en het druist tegen de natuur in dit dan ook te verwachten en te denken dat het allemaal maakbaar is. Zolang we deze levenszaken nog vanuit wetenschappelijk oogpunt willen benaderen zitten we op een verkeerde spoor. Inzicht en kennis van de ware aard en inhoud van het leven zelf leert ons met respect alles te aanvaarden dat het leven ons te bieden heeft. Daarop kan de Siamese tweeling geen uitzondering zijn. Dit zou betekenen dat we deze zielen dienen te respecteren in hun gekozen vorm van leven en hen in hun waarde te laten door ze liefdevol te helpen hun bijzondere weg in het leven zo goed mogelijk te vinden en ze ieder als volwaardig mens te behandelen.
Angel
